de zondag 40dagentijd
23 maart
Kerken geven kinderen een toekomst in Moldavië
In Moldavië, het armste land van Europa, worden veel kinderen aan hun lot overgelaten.
Hun ouders zijn vertrokken naar het buitenland om geld te verdienen of hebben troost gezocht in alcohol. Kinderen zwerven op straat, zonder de zorg en liefde die ze nodig hebben. Zonder goed toezicht en liefdevolle zorg lopen vooral de meisjes het risico om verhandeld te worden en misbruikt in de seks- en drugsindustrie.
Kerken en Youth for Christ willen dat voorkomen en hebben de handen ineengeslagen om kinderen een betere toekomst te geven. De kinderen worden opgevangen in naschoolse opvang die ingericht zijn in kerken. Ze krijgen er volop aandacht en zorg, een gezonde maaltijd en hulp bij hun huiswerk. Ook kunnen ze sporten en zijn er creatieve activiteiten onder leiding van opgeleide vrijwilligers. Vaak ontdekken deze kinderen voor het eerst wat het is om op een liefdevolle manier met elkaar om te gaan, een ervaring voor de rest van hun leven.
Er zijn in Moldavië 45 kinderdagcentra waar 1.400 kinderen opgevangen worden. De dagcentra zijn 3 tot 5 keer per week na schooltijd open. In de centra komen per dag zo’n 20 tot 40 kinderen tussen 6 en 15 jaar.
Lichtpuntjes brengen in donkere tijd
Directeur Vitalie Pupazan van Youth for Christ Moldavië blijft positief, maar zucht een paar keer als het over de huidige situatie in Moldavië gaat. De getallen van covid-19 besmettingen blijven oplopen en op korte termijn wordt er een lockdown verwacht, net als afgelopen voorjaar. Een strenge lockdown, waarbij je alleen op straat mag komen als je kunt aantonen dat het noodzakelijk is dat je naar buiten gaat.
De gezondheidszorg is volledig gericht op covid-19 waardoor er geen ruimte is voor mensen met andere aandoeningen. Waar we in Nederland reserves hebben en een overheid die bijspringt, gaat de economie in Moldavië helemaal onderuit. En dat terwijl het al het armste land van Europa is. De kinderen uit arme gezinnen lijden er zwaar onder. De ouders hebben nog minder kans op werk en er is veel huiselijk geweld. Nu de lockdown er nog niet is, gaan de kinderen gewoon naar school en komen ze ook naar de circa 30 dagcentra van kerkelijke gemeenten verspreid over het land.
Een luisterend oor Een deel van de dagcentra kan helaas niet open omdat ze te klein zijn om aan de regels te voldoen. Een ander deel is wel open maar met een kleiner aantal kinderen. Bijvoorbeeld 20 van de 50 kinderen mogen komen, waardoor kinderen minder vaak naar de centra gaan.
Contact met de kinderen vinden Youth for Christ en de kerkelijke gemeenten nu het belangrijkst. De kinderen hebben een luisterend oor nodig.
De teams van de centra gaan nu meer naar de kinderen toe. Er is in de afgelopen tijd voedselhulp gegeven. Ze doen dat voor een deel met voedselpakketten. Voor de gezinnen die in de slechtste omstandigheden leven, bijvoorbeeld vanwege alcoholisme, is dat geen goede oplossing omdat het eten te weinig terecht komt bij de kinderen. Daarom zetten ze
nu meer in op het brengen van warme maaltijden. Die kunnen niet verhandeld worden. Er zijn ook een paar centra gesloten omdat soms hele dorpen in quarantaine gaan.
Lichtpuntjes brengen Toch lukt het Youth for Christ om lichtpuntjes te brengen voor de kinderen. In december zijn ze met een grote campagne gestart om te zorgen dat alle kinderen die aangesloten zijn bij de dagcentra een kerstcadeau krijgen. Vitalie vertelt trots dat hij de kinderen in de centra ziet opleven. Zo’n kerstpakket is niet heel duur, maar betekent veel voor de kinderen. Thuis is er geen geld voor kerstcadeaus, maar dankzij Youth for Christ en de vele vrijwilligers zien de kinderen dat er aan hen gedacht wordt.
Dankzij de steun van Kerk in Actie kunnen de maaltijden verstrekt worden en is er geld om de kerstcadeaus te verspreiden. Maar het belangrijkste is en blijft dat de vrijwilligers in staat worden gesteld
om de kinderen te begeleiden en te bezoeken, zodat zij ook in deze moeilijke tijd niet vergeten worden.
2de zondag 40dagentijd
16 maart 2025
Kliederkerk, Protestantse Kerk – Missionair werk
Kliederkerk is een vrolijke en gastvrije missionaire vorm van kerk-zijn. De Protestantse Kerk in Nederland steunt lokale kliederkerken met materiaal, trainingen en inspirerende bijeenkomsten, zodat mensen van alle leeftijden samen meer over de Bijbel kunnen leren en samen kunnen vieren en eten.
De Protestantse Kerk in Nederland steunt lokale kliederkerken met materiaal, trainingen en inspirerende bijeenkomsten, zodat mensen van alle leeftijden samen bijbelverhalen kunnen ontdekken, samen vieren en samen eten. Kliederkerk is een vorm van kerk-zijn en zo in het voetspoor van Jezus leren gaan.
Bij kliederkerk staan de volgende kernwaarden centraal:
Bijbel centraal – Tijdens een kliederkerk gaan jong en oud op ontdekkingstocht in Bijbelverhalen of Bijbelse thema’s. Via deze oude woorden kunnen mensen God en elkaar ontmoeten en ontdekken wat het in hun situatie betekent om
Jezus te volgen.
Met alle leeftijden – Kliederkerk is een plek waar iedereen zich thuis mag voelen.
De verschillende generaties vormen samen een gemeenschap waarin ze van en met elkaar leren.
Creatief- Kliederkerk reflecteert iets van Gods creativiteit. Van de voorbereiding
tot het naar huis gaan; in alles wordt gezocht naar verrassende manieren om
samen te ontdekken hoe je in het voetspoor van Jezus kunt gaan.
Gastvrij – Kliederkerk is gastvrij. Dit stopt niet bij het verwelkomen bij de deur, maar is overal zichtbaar. Er is een sfeer waarin mensen ongeacht leeftijd, sociale, godsdienstige en kerkelijke achtergrond zich welkom en veilig voelen. Zo ontstaat ruimte om te groeien en te delen binnen en buiten kliederkerk.
Vol vreugde vieren – Kliederkerk is een missionaire en contextuele vorm van vieren. Het verbindt het heilige met het alledaagse en het alledaagse met het heilige. Onder andere door met liefde en dankbaarheid met de schepping om te gaan.
Geloof en het dagelijks leven
Bij kliederkerk wordt steeds de verbinding gezocht tussen geloven in God en het dagelijks leven van mensen. Dit doe je door samen te ontdekken hoe je het geloof een plek geeft in je
leven. Tijdens de activiteiten die je met elkaar doet of door samen te vieren, maar juist ook tijdens het samen eten of door een fijn gesprek bij binnenkomst. In alle onderdelen van kliederkerk kun je iets ervaren van God of de Bijbel. Bijvoorbeeld wanneer je een wedstrijd
doet om zoveel mogelijk dingen te pakken zonder je handen te gebruiken en je ontdekt dat
alle lichaamsdelen nodig zijn om samen het lichaam van Christus te vormen. Of wanneer je vol dankbaarheid ziet dat zoveel gemeenteleden uit jullie plaatselijke gemeente iets hebben klaar gemaakt voor het samen eten. De Geest werkt niet alleen door gesprek en verkondiging, maar ook door doen en ervaren. Geloven wordt zo een manier van leven.
1ste zondag van de veertigdagentijd
9 maart
Toevluchtsoord voor migranten in nood
in China
In Hongkong werken ruim 400.000 Aziatische migranten, vooral vrouwen. Hun positie is kwetsbaar: soms worden ze opeens ontslagen en staan dan zonder inkomen en onderdak op straat. Anderen worden misbruikt of staan er
bij ziekte alleen voor.
Kerk in Actie ondersteunt deze vrouwen met tijdelijk onderdak, medische zorg, psychosociale en geestelijke begeleiding, en juridische hulp. Ook kunnen vrouwen cursussen Engels of computervaardigheden volgen, en krijgen ze hulp om hun positie te versterken.
Wat betekent dit project voor Sarah?
“Ik kom uit de Filipijnen, ben getrouwd en moeder van drie kinderen. Ik heb als hulp in de huishouding in Hongkong gewerkt, om voor mijn gezin te kunnen zorgen. Maar, ik kreeg geen salaris en mijn werkgeefster beschuldigde mij van diefstal. Gelukkig verwees de politie mij door naar Bethune House. Daar werd ik liefdevol opgevangen en kreeg ik juridische hulp bij de rechtszaak die tegen mij was aangespannen. Ook kreeg ik heel veel steun van de andere vrouwen die hier worden opgevangen. Na tien bange maanden werd ik gelukkig vrijgesproken en kon ik terug naar mijn gezin!”
Chen ziet al van verre wat je nodig hebt. Waar heeft hij dat geleerd?
12 dec 2024, Door Robert Doornenbal
Twee keer per jaar doceert Robert Doornenbal aan het Lutheran Theological Seminary in Hongkong. Sommige van zijn studenten komen uit China. Robert vertelt over zijn kennismaking met één van hen, Chen.
Als ik na een lange reis aankom bij de dormitory – de ‘slaapplek’ voor studenten en (gast- )docenten – staat Chen uit China klaar om mijn bagage naar binnen te dragen. En Chen is de eerste die me vraagt wanneer ik denk te vertrekken, zodat hij opnieuw kan helpen! Chen ziet al van verre wat je nodig hebt en is er als de kippen bij om in die nood te voorzien.
Hij is heel vriendelijk en gastvrij. Voor gastdocenten uit het buitenland, zoals ik, en ook voor studenten van het Chinese vasteland: Mainland China, zoals ze in Hongkong zeggen.
Hij spreekt hun taal – Mandarijn – en fungeert vaak als tolk en gids voor Kantonees of Engelssprekende studenten en docenten.
Vanwaar deze dienstbare houding van Chen – waar heeft hij dit geleerd?
13 eeuwen christendom in Zhejiang
Chen is vicepresident van een seminarie uit een kleine provincie aan de oostkust van mainland China: Zhejiang. Deze naam betekent ‘Kronkelende Rivier’, vanwege de rivier vlak bij de aloude provinciehoofdstad Hangzhou. Het christendom in Zhejiang gaat terug tot de zendingsarbeid van Syrische christenen – zogeheten ‘nestorianen’ – in de achtste eeuw.
Rond 1280 schreef Marco Polo: “Er is hier één kerk, die van de nestoriaanse christenen.”
Ook de wortels van de China Inland Mission (tegenwoordig: Overseas Missionary Fellowship, OMF) bevinden zich in Zhejiang. Veel van het eerste werk in China van Hudson Taylor (1832-1905) vond plaats in deze fraaie kustprovincie.
Het ‘Jeruzalem van China’
Tijdens de Culturele Revolutie in de jaren ’60 van de vorige eeuw werden kerken en christenen er zwaar vervolgd. “Maar ‘ondergronds’ groeide de kerk. Nadat er meer vrijheid kwam, ging maar liefst twintig procent van de bevolking naar een van de vele duizenden huiskerken, geregistreerde kerken, of naar een (unieke) combinatie van die twee: de
‘geregistreerde huiskerken’. Vandaar de bijnaam van Zhejiang: Jeruzalem van China. Ook vandaag nog telt Zhejiang relatief de meeste christenen van alle 23 Chinese provincies.”
Kleine groepen
“Zhejiang werd ook wereldwijd bekend wegens het overheidsbeleid dat vanaf 2014 inzette op het verwijderen van kruisen van kerkgebouwen”, vervolgt Chen. “Inmiddels zijn veel van deze gebouwen zelf ook verdwenen. Gelovigen komen nu samen in kleine groepen, vaak bij mensen thuis. De buren denken dan dat je familie of vrienden op bezoek hebt. En dat is natuurlijk geen probleem. Je moet er wel voor zorgen dat ze geen last van je hebben. Dus we doen alles op gedempte toon, ook het samen bidden en zingen. Ik heb veel geleerd van het leiden van kleine groepen.”
Voeten wassen
“Ja, dat kan ik beamen, Chen”, antwoord ik. “Jij snapt mensen, je kent hun behoeften. Nog voordat ze zelf beseffen wat ze nodig hebben, ben jij er al mee bezig! Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die zo proactief dienstbaar is. Jij bent voor mij één groot voorbeeld van iemand die Jezus’ voorbeeld en oproep in Johannes 13 praktisch vormgeeft. Altijd als ik je zie, ben je iemands ‘voeten aan het wassen’. Je bent voor mij een heel inspirerend voorbeeld!” We geven elkaar een hug. Tot de volgende keer? Ik hoop het!