Pasen
20 april
Noodhulp Oekraïne
in Oekraïne
Verwoeste huizen, een ontwrichte infrastructuur en nauwelijks warmte en elektriciteit. De grootschalige oorlog in Oekraïne gooide het leven en de toekomst van veel inwoners volledig overhoop. Kerk in Actie werkt samen met kerken en hulporganisaties in Oekraïne die ontheemden en slachtoffers van de oorlog blijven helpen.
Regionale hulpcentra geven kwetsbare kinderen en gezinnen voedsel, tijdelijk onderdak en psychosociale ondersteuning.
‘Ik droom dat de overwinning zal komen’
Toen de oorlog in Oekraïne begon, moesten Zlata Dudko (10) en haar gezin op de vlucht. Het gezin vond onderdak in het dorp Mohyliv, in de regio Dnipropetrovsk. Zlata helpt daar hard mee om het land te bewerken. Dankzij het zadenpakket van Kerk in Actie heeft het gezin toch eten op tafel. Het enige dat Zlata hoopt is: een snelle overwinning.
“Vliegtuigen vlogen boven ons huis, we hoorden veel schoten. Ze waren heel dichtbij.” Het gezin vond onderdak in het dorp Mohyliv, in de regio Dnipropetrovsk. Hoewel ze ver van huis zijn, is er ook op de nieuwe plek weer een tuin, en zijn er kassen en huisdieren.
Steeds meer thuis
In hun nieuwe – tijdelijke – woonplaats wennen ze steeds meer. Er is een binnenplaats naast het huis, en een kleine moestuin vlakbij de schommel, waar ze zelf hun eten verbouwen. Hoewel ze ver van huis zijn, is er ook op de nieuwe plek weer een tuin, en zijn er kassen en huisdieren. “Ik vond het niet eerlijk dat we moesten vluchten voor de oorlog. Maar nu voel ik me hier steeds meer thuis”, vertelt Zlata.
Hoe jong ze ook is, Zlata helpt hard mee om het land te bewerken. De familie maakt dankbaar gebruik van het zadenpakket dat ze van de kerk hebben gekregen. “Zo hebben we in de winter eten op tafel.”
Zaai- en pootgoed
De oorlog duurt voort, maar de familie Dudko probeert er het beste van te maken. “Toen we nog thuis waren, moesten we vaak de schuilkelder in. Dat was echt spannend en eng. Gelukkig kunnen we hier weer veel buiten spelen.” De familie is erg dankbaar dat de kerk naar hen omkijkt. “Met het zaai- en pootgoed hebben we genoeg groenten en aardappels voor de komende tijd.” Zlata heeft nog maar één grote droom: “Dat de overwinning snel zal komen.”
Kerk in Actie helpt kinderen in Oekraïne
Veiligheid, stabiliteit en psychosociale ondersteuning. Dat is precies wat Kerk in Actie wil bieden aan kinderen in Oekraïne. Door de jarenlange contacten met Oekraïense kerken kan Kerk in Actie hulp bieden in het hele land. Zij bieden kinderen een veilige plek om te spelen en psychosociale hulp om mentaal gezond te blijven. Oekraïense gezinnen ontvangen voedsel- en zadenpakketten, zodat ze toch eten op tafel hebben. Op centrale plekken in getroffen steden staan mobiele locaties waar kinderen en hun ouders kunnen opwarmen en hun verhaal kwijt kunnen. Kerk in Actie helpt ook bij het herstel van kapotgebombardeerde schoolgebouwen, zodat kinderen kunnen blijven leren.
Kerk in Actie wil kinderen in Oekraïne helpen deze verschrikkelijke tijd zo goed mogelijk door te komen. Help je mee door te sparen in het spaardoosje?
6de zondag 40dagentijd
13 april
Missionaire kansen met Pasen: Het landelijke event The Passion.
Met het landelijke event The Passion komt het paasverhaal bij miljoenen mensen in de huiskamer. Een missionaire kans! Daarom biedt de Protestantse Kerk rond de uitzending van The Passion diverse initiatieven aan. Kerken kunnen met een Passionpakket voor buurtbewoners een kijkavond organiseren en over de betekenis van Pasen doorpraten.
Met het spaardoosje ondersteunt de Protestantse Kerk onder andere missionaire activiteiten in het hele land, om als kerk zichtbaar te zijn in de buurt en aan mensen te laten zien dat het Evangelie goed nieuws is voor iedereen.
5de zondag 40dagentijd
6 april
De kracht van bijbelverhalen in de Golfstaten
Miljoen arbeidsmigranten in de Golfstaten maken lange werkdagen om geld te verdienen voor hun familie ver weg. Veel van deze arbeidsmigranten zijn christen en willen graag meer weten over de Bijbel, maar kunnen zelf niet lezen. Kerk in Actie ondersteunt het Bijbelgenootschap in de Golfstaten die voorgangers traint in storytelling, een mondelinge vertelmethode. Eeuwenoude verhalen krijgen zo betekenis in het leven van arbeidsmigranten.
Hoewel het aantal christenen in het Midden-Oosten in snel tempo afneemt, is een tegenovergestelde trend zichtbaar in de Golfstaten. Hier groeit de kerk door de grote toestroom van arbeidsmigranten uit landen als India, Nepal, Sri Lanka, Ethiopië en de Filip-pijnen. De meesten van hen kunnen niet lezen en schrijven, maar willen wel graag meer leren over de Bijbel.
Bijbelverhalen doorvertellen
Door storytelling, een interactieve bijbelvertelmethode, leren voorgangers een bijbelverhaal op een eenvoudige manier te vertellen aan hun gemeenteleden. Die gaan daarna met elkaar in gesprek over het verhaal en zoeken naar de betekenis ervan voor het eigen leven. Ze putten kracht en hoop uit de verhalen. Dat helpt hen om vol te houden in hun vaak zware arbeidsomstandigheden.
In de Golfstaten wonen en werken meer dan honderd verschillende nationaliteiten. “De hele wereld is vertegenwoordigd”, zegt de directeur van het Bijbelgenootschap. “Er komen telkens weer nieuwe mensen die Gods goede nieuws horen. Ze horen de Bijbel in eigen taal en delen de verhalen ook met hun familie in het thuisland. Elk zaadje van het evangelie dat je hier plant, werkt door, de hele wereld over.”
Arbeidsmigranten in de Golfstaten putten kracht en hoop uit bijbelverhalen. Via het programma zending steunt Kerk in Actie het Bijbelgenootschap in de Golfstaten die met bijbels, studiematerialen en trainingen migrantenkerken helpen de boodschap van de Bijbel door te geven. Je kunt dit werk steunen door te sparen in het spaardoosje.
4de zondag 40dagentijd
30 maart
Kinderen in achterstandswijk weerbaar maken
in Colombia
Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. In Bogotá zet een stichting zich in voor kinderen en jongeren in een achterstandswijk vol criminaliteit. De medewerkers bieden hen een veilige plek en een toekomst. De kinderen leren samenwerken, conflicten oplossen, krijgen begeleiding om schooluitval te voorkomen en leren wat hun rechten zijn. Ieder jaar kunnen 45 jongeren een koksopleiding volgen. Op het dakterras kweken ze eigen groenten. Ook ouders worden begeleid. De kinderen leren hun rechten kennen. Ze worden weerbaar gemaakt tegen geweld en krijgen de kracht om een beter bestaan op te bouwen. Voor veel kinderen is het centrum hun tweede thuis.
Wat betekent dit project voor Justin (11)?
Ik kom hier graag, omdat we hier mogen laten zien hoe we ons voelen. Als ik me slecht voel, schrijf ik op hoe ik me voel. Ik leer hier ook hoe ik dingen beter kan doen. We doen veel creatieve dingen, zoals tekenen, vingerverven of verhalen schrijven. We hebben bij onze tekening een wens bij geschreven. Ik schreef: ‘We delen, we respecteren elkaar en we gaan op een goede manier met elkaar om’. We leren hier over din-gen die belangrijk zijn, zoals vriendschap, respect hebben voor elkaar, vriendelijk zijn, waarderen wat je hebt en van jezelf houden.
Koksopleiding, moestuin, filigraan
Het centrum is voor honderd kinderen en jongeren een veilige haven temidden van een omgeving vol armoede, geweld en (drugs)criminaliteit. Kinderen leren prachtige producten van papier maken (filigraan) en leren groenten verbouwen in de moestuin op het dakterras van het gebouw. Ieder jaar kunnen 45 jongeren een koksopleiding van een half jaar volgen, waarin ze leren koken met gezonde Colombiaanse producten. Ook tienermoeders vinden hier hun plek. De medewerkers onderhouden contact met ouders, verzorgers en leraren van de kinderen.
Kinderen zelfvertrouwen bieden
Als je het gebouw van het centrum binnenloopt, word je vrolijk van de kleuren, de lichte ruimtes en grote ramen. De medewerkers zien de kinderen niet als zielig, maar als kinderen met veel veerkracht. Ze geven de kinderen vertrouwen in zichzelf en hun gemeenschap, le-ren hen trots zijn op zichzelf. Ze gaan beseffen dat de tweedeling in hun samenleving niet rechtvaardig is, dat onderwijs belangrijk is en kinderarbeid niet toegestaan.
Tweede familie
De medewerkers vormen een soort tweede familie voor hen en blijven kinderen trouw tot hun volwassenheid. Velen blijven zich later inzetten voor de stichting. De positieve herinne-ringen die ze samen opbouwen inspireren en gaan hun leven lang mee.
Andrés uit Bogotá blijft over-eind door jouw steun.
Heimwee naar het platteland
Andrés woont samen met zijn moeder Gissela (32), zijn zusje Emily (9), zijn broertje Camilo (7) en zijn stiefvader (28) in een appartement in het zuiden van Bogotá. Hun huurwoning bestaat uit een woonkamer, keuken, wc/badkamer en twee slaapkamers. Andrés is in Bogotá geboren, maar na de scheiding van zijn ouders heeft hij een tijdje met zijn vader bij zijn opa en oma in een dorp op het platteland gewoond. Opa en oma hebben daar een kleine cementfabriek op eigen grond. Andrés vertelt vol heimwee dat hij daar heel gelukkig was. Nu ziet hij hen nog maar weinig. Zijn moeder heeft nooit een vaste baan gehad. Het gezin belandde zelfs een periode op straat in Bogotá, maar als door een wonder zorgde iemand dat ze onderdak kregen.
Hoe ziet Andrés’ dag eruit?
Andrés gaat niet naar school, omdat zijn ouders geen geschikte middelbare school in de omgeving kunnen vinden. Hij doet veel huishoudelijk werk: “Ik sta om 6 uur ‘s ochtends op, maak het ontbijt klaar voor mijn broer en zus. Ik maak hen klaar voor school en wacht tot ze opgehaald worden. Dan moet ik het huis opruimen. Als ik daarmee klaar ben lees wat, tot ze weer thuiskomen. Soms help ik mijn moeder met koken als ze moe of ziek is. Ontbijt klaarmaken is makkelijk, maar de rest vind ik niet leuk.” Andrés’ stiefvader is fietstaxi-chauf-feur en zijn moeder coördineert de ritten die hij fietst. “Ik ben jammer genoeg nog te jong om geld te verdienen voor mijn familie. Ik zie dat mijn ouders het zwaar hebben en onder veel druk staan, omdat ze niet goed rond kunnen komen. Pas kwamen ze dronken thuis, kre-gen ze ruzie en vielen ze elkaar aan.”
Een steun in de rug en niet langer alleen
“Hier in de stad voel ik me alleen. Ik heb hier niemand om mee te spelen, alleen mijn broer en zus.” Andrés houdt van knutselen: “Ik heb vandaag twee wagentjes gemaakt met een motortje erin.” Maar sinds maart 2022 doet Andrés mee aan het moestuin-project ‘Tuin van Eden’ van een stichting in Bogotá. Hij leerde deze organisatie kennen toen de medewerkers activiteiten organiseerden in een park dichtbij zijn huis. Hij hoorde over een plek waar je jezelf kunt zijn, meer zelfrespect kunt krijgen en waar je jezelf leert presenteren. Hij vroeg zijn moeder of hij er een keer heen mocht: “Ik voelde me daar welkom en leerde Sandra kennen.” Sindsdien verbouwt hij daar groenten en leert hij van alles over planten. Maar hij krijgt er ook advies en leert over politiek. “De mensen daar zijn geweldig. Mijn moeder zegt dat ik geen slechte dingen moet doen, dat ik goede dingen moet leren en vooral goede vrienden moet maken. Het is de beste school ter wereld. Ik vind het leuk om hier te zijn. Ik voel me niet langer dom en ik kan hier mezelf zijn.” Andrés vertelt dat hij dokter of politieman wil worden en voegt er emotioneel aan toe: “Ik zie in mijn buurt zo vaak moorden en overvallen. Ik hoop dat ik veilig en gezond kan blijven en dat mijn moeder niet zal overlijden, want dat zou ik niet kunnen verdragen.”
Ieder kind met zulke grote problemen verdient een steun in de rug. Spaar mee in het spaardoosje.
3de de zondag 40dagentijd
23 maart
Kerken geven kinderen een toekomst in Moldavië
In Moldavië, het armste land van Europa, worden veel kinderen aan hun lot overgelaten.
Hun ouders zijn vertrokken naar het buitenland om geld te verdienen of hebben troost gezocht in alcohol. Kinderen zwerven op straat, zonder de zorg en liefde die ze nodig hebben. Zonder goed toezicht en liefdevolle zorg lopen vooral de meisjes het risico om verhandeld te worden en misbruikt in de seks- en drugsindustrie.
Kerken en Youth for Christ willen dat voorkomen en hebben de handen ineengeslagen om kinderen een betere toekomst te geven. De kinderen worden opgevangen in naschoolse opvang die ingericht zijn in kerken. Ze krijgen er volop aandacht en zorg, een gezonde maaltijd en hulp bij hun huiswerk. Ook kunnen ze sporten en zijn er creatieve activiteiten onder leiding van opgeleide vrijwilligers. Vaak ontdekken deze kinderen voor het eerst wat het is om op een liefdevolle manier met elkaar om te gaan, een ervaring voor de rest van hun leven.
Er zijn in Moldavië 45 kinderdagcentra waar 1.400 kinderen opgevangen worden. De dagcentra zijn 3 tot 5 keer per week na schooltijd open. In de centra komen per dag zo’n 20 tot 40 kinderen tussen 6 en 15 jaar.
Lichtpuntjes brengen in donkere tijd
Directeur Vitalie Pupazan van Youth for Christ Moldavië blijft positief, maar zucht een paar keer als het over de huidige situatie in Moldavië gaat. De getallen van covid-19 besmettingen blijven oplopen en op korte termijn wordt er een lockdown verwacht, net als afgelopen voorjaar. Een strenge lockdown, waarbij je alleen op straat mag komen als je kunt aantonen dat het noodzakelijk is dat je naar buiten gaat.
De gezondheidszorg is volledig gericht op covid-19 waardoor er geen ruimte is voor mensen met andere aandoeningen. Waar we in Nederland reserves hebben en een overheid die bijspringt, gaat de economie in Moldavië helemaal onderuit. En dat terwijl het al het armste land van Europa is. De kinderen uit arme gezinnen lijden er zwaar onder. De ouders hebben nog minder kans op werk en er is veel huiselijk geweld. Nu de lockdown er nog niet is, gaan de kinderen gewoon naar school en komen ze ook naar de circa 30 dagcentra van kerkelijke gemeenten verspreid over het land.
Een luisterend oor Een deel van de dagcentra kan helaas niet open omdat ze te klein zijn om aan de regels te voldoen. Een ander deel is wel open maar met een kleiner aantal kinderen. Bijvoorbeeld 20 van de 50 kinderen mogen komen, waardoor kinderen minder vaak naar de centra gaan.
Contact met de kinderen vinden Youth for Christ en de kerkelijke gemeenten nu het belangrijkst. De kinderen hebben een luisterend oor nodig.
De teams van de centra gaan nu meer naar de kinderen toe. Er is in de afgelopen tijd voedselhulp gegeven. Ze doen dat voor een deel met voedselpakketten. Voor de gezinnen die in de slechtste omstandigheden leven, bijvoorbeeld vanwege alcoholisme, is dat geen goede oplossing omdat het eten te weinig terecht komt bij de kinderen. Daarom zetten ze
nu meer in op het brengen van warme maaltijden. Die kunnen niet verhandeld worden. Er zijn ook een paar centra gesloten omdat soms hele dorpen in quarantaine gaan.
Lichtpuntjes brengen Toch lukt het Youth for Christ om lichtpuntjes te brengen voor de kinderen. In december zijn ze met een grote campagne gestart om te zorgen dat alle kinderen die aangesloten zijn bij de dagcentra een kerstcadeau krijgen. Vitalie vertelt trots dat hij de kinderen in de centra ziet opleven. Zo’n kerstpakket is niet heel duur, maar betekent veel voor de kinderen. Thuis is er geen geld voor kerstcadeaus, maar dankzij Youth for Christ en de vele vrijwilligers zien de kinderen dat er aan hen gedacht wordt.
Dankzij de steun van Kerk in Actie kunnen de maaltijden verstrekt worden en is er geld om de kerstcadeaus te verspreiden. Maar het belangrijkste is en blijft dat de vrijwilligers in staat worden gesteld
om de kinderen te begeleiden en te bezoeken, zodat zij ook in deze moeilijke tijd niet vergeten worden.
2de zondag 40dagentijd
16 maart 2025
Kliederkerk, Protestantse Kerk – Missionair werk
Kliederkerk is een vrolijke en gastvrije missionaire vorm van kerk-zijn. De Protestantse Kerk in Nederland steunt lokale kliederkerken met materiaal, trainingen en inspirerende bijeenkomsten, zodat mensen van alle leeftijden samen meer over de Bijbel kunnen leren en samen kunnen vieren en eten.
De Protestantse Kerk in Nederland steunt lokale kliederkerken met materiaal, trainingen en inspirerende bijeenkomsten, zodat mensen van alle leeftijden samen bijbelverhalen kunnen ontdekken, samen vieren en samen eten. Kliederkerk is een vorm van kerk-zijn en zo in het voetspoor van Jezus leren gaan.
Bij kliederkerk staan de volgende kernwaarden centraal:
Bijbel centraal – Tijdens een kliederkerk gaan jong en oud op ontdekkingstocht in Bijbelverhalen of Bijbelse thema’s. Via deze oude woorden kunnen mensen God en elkaar ontmoeten en ontdekken wat het in hun situatie betekent om
Jezus te volgen.
Met alle leeftijden – Kliederkerk is een plek waar iedereen zich thuis mag voelen.
De verschillende generaties vormen samen een gemeenschap waarin ze van en met elkaar leren.
Creatief- Kliederkerk reflecteert iets van Gods creativiteit. Van de voorbereiding
tot het naar huis gaan; in alles wordt gezocht naar verrassende manieren om
samen te ontdekken hoe je in het voetspoor van Jezus kunt gaan.
Gastvrij – Kliederkerk is gastvrij. Dit stopt niet bij het verwelkomen bij de deur, maar is overal zichtbaar. Er is een sfeer waarin mensen ongeacht leeftijd, sociale, godsdienstige en kerkelijke achtergrond zich welkom en veilig voelen. Zo ontstaat ruimte om te groeien en te delen binnen en buiten kliederkerk.
Vol vreugde vieren – Kliederkerk is een missionaire en contextuele vorm van vieren. Het verbindt het heilige met het alledaagse en het alledaagse met het heilige. Onder andere door met liefde en dankbaarheid met de schepping om te gaan.
Geloof en het dagelijks leven
Bij kliederkerk wordt steeds de verbinding gezocht tussen geloven in God en het dagelijks leven van mensen. Dit doe je door samen te ontdekken hoe je het geloof een plek geeft in je
leven. Tijdens de activiteiten die je met elkaar doet of door samen te vieren, maar juist ook tijdens het samen eten of door een fijn gesprek bij binnenkomst. In alle onderdelen van kliederkerk kun je iets ervaren van God of de Bijbel. Bijvoorbeeld wanneer je een wedstrijd
doet om zoveel mogelijk dingen te pakken zonder je handen te gebruiken en je ontdekt dat
alle lichaamsdelen nodig zijn om samen het lichaam van Christus te vormen. Of wanneer je vol dankbaarheid ziet dat zoveel gemeenteleden uit jullie plaatselijke gemeente iets hebben klaar gemaakt voor het samen eten. De Geest werkt niet alleen door gesprek en verkondiging, maar ook door doen en ervaren. Geloven wordt zo een manier van leven.
1ste zondag van de veertigdagentijd
9 maart
Toevluchtsoord voor migranten in nood
in China
In Hongkong werken ruim 400.000 Aziatische migranten, vooral vrouwen. Hun positie is kwetsbaar: soms worden ze opeens ontslagen en staan dan zonder inkomen en onderdak op straat. Anderen worden misbruikt of staan er
bij ziekte alleen voor.
Kerk in Actie ondersteunt deze vrouwen met tijdelijk onderdak, medische zorg, psychosociale en geestelijke begeleiding, en juridische hulp. Ook kunnen vrouwen cursussen Engels of computervaardigheden volgen, en krijgen ze hulp om hun positie te versterken.
Wat betekent dit project voor Sarah?
“Ik kom uit de Filipijnen, ben getrouwd en moeder van drie kinderen. Ik heb als hulp in de huishouding in Hongkong gewerkt, om voor mijn gezin te kunnen zorgen. Maar, ik kreeg geen salaris en mijn werkgeefster beschuldigde mij van diefstal. Gelukkig verwees de politie mij door naar Bethune House. Daar werd ik liefdevol opgevangen en kreeg ik juridische hulp bij de rechtszaak die tegen mij was aangespannen. Ook kreeg ik heel veel steun van de andere vrouwen die hier worden opgevangen. Na tien bange maanden werd ik gelukkig vrijgesproken en kon ik terug naar mijn gezin!”
Chen ziet al van verre wat je nodig hebt. Waar heeft hij dat geleerd?
12 dec 2024, Door Robert Doornenbal
Twee keer per jaar doceert Robert Doornenbal aan het Lutheran Theological Seminary in Hongkong. Sommige van zijn studenten komen uit China. Robert vertelt over zijn kennismaking met één van hen, Chen.
Als ik na een lange reis aankom bij de dormitory – de ‘slaapplek’ voor studenten en (gast- )docenten – staat Chen uit China klaar om mijn bagage naar binnen te dragen. En Chen is de eerste die me vraagt wanneer ik denk te vertrekken, zodat hij opnieuw kan helpen! Chen ziet al van verre wat je nodig hebt en is er als de kippen bij om in die nood te voorzien.
Hij is heel vriendelijk en gastvrij. Voor gastdocenten uit het buitenland, zoals ik, en ook voor studenten van het Chinese vasteland: Mainland China, zoals ze in Hongkong zeggen.
Hij spreekt hun taal – Mandarijn – en fungeert vaak als tolk en gids voor Kantonees of Engelssprekende studenten en docenten.
Vanwaar deze dienstbare houding van Chen – waar heeft hij dit geleerd?
13 eeuwen christendom in Zhejiang
Chen is vicepresident van een seminarie uit een kleine provincie aan de oostkust van mainland China: Zhejiang. Deze naam betekent ‘Kronkelende Rivier’, vanwege de rivier vlak bij de aloude provinciehoofdstad Hangzhou. Het christendom in Zhejiang gaat terug tot de zendingsarbeid van Syrische christenen – zogeheten ‘nestorianen’ – in de achtste eeuw.
Rond 1280 schreef Marco Polo: “Er is hier één kerk, die van de nestoriaanse christenen.”
Ook de wortels van de China Inland Mission (tegenwoordig: Overseas Missionary Fellowship, OMF) bevinden zich in Zhejiang. Veel van het eerste werk in China van Hudson Taylor (1832-1905) vond plaats in deze fraaie kustprovincie.
Het ‘Jeruzalem van China’
Tijdens de Culturele Revolutie in de jaren ’60 van de vorige eeuw werden kerken en christenen er zwaar vervolgd. “Maar ‘ondergronds’ groeide de kerk. Nadat er meer vrijheid kwam, ging maar liefst twintig procent van de bevolking naar een van de vele duizenden huiskerken, geregistreerde kerken, of naar een (unieke) combinatie van die twee: de
‘geregistreerde huiskerken’. Vandaar de bijnaam van Zhejiang: Jeruzalem van China. Ook vandaag nog telt Zhejiang relatief de meeste christenen van alle 23 Chinese provincies.”
Kleine groepen
“Zhejiang werd ook wereldwijd bekend wegens het overheidsbeleid dat vanaf 2014 inzette op het verwijderen van kruisen van kerkgebouwen”, vervolgt Chen. “Inmiddels zijn veel van deze gebouwen zelf ook verdwenen. Gelovigen komen nu samen in kleine groepen, vaak bij mensen thuis. De buren denken dan dat je familie of vrienden op bezoek hebt. En dat is natuurlijk geen probleem. Je moet er wel voor zorgen dat ze geen last van je hebben. Dus we doen alles op gedempte toon, ook het samen bidden en zingen. Ik heb veel geleerd van het leiden van kleine groepen.”
Voeten wassen
“Ja, dat kan ik beamen, Chen”, antwoord ik. “Jij snapt mensen, je kent hun behoeften. Nog voordat ze zelf beseffen wat ze nodig hebben, ben jij er al mee bezig! Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die zo proactief dienstbaar is. Jij bent voor mij één groot voorbeeld van iemand die Jezus’ voorbeeld en oproep in Johannes 13 praktisch vormgeeft. Altijd als ik je zie, ben je iemands ‘voeten aan het wassen’. Je bent voor mij een heel inspirerend voorbeeld!” We geven elkaar een hug. Tot de volgende keer? Ik hoop het!